Pokój nauczycielski

Gdyby on za każdym razem zastanawiał się, czy zna dostatecznie dobrze dziewczynę, z którą miał zaraz zamiar złamać wszelkie zasady, pewnie nigdy z nikim by nie był. Bo niby wciąż słodzę, że Curtis jest ciepły, przyjacielski, uroczy, to jednak natury człowieka się nie oszuka, nie był stworzony do związków, a przelotne znajomości okazywały się być dla niego atrakcyjniejszymi od stałości w uczuciach. I nawet gdyby spojrzeć z drugiej strony - która z szanujących się dziewcząt chciałaby być z takim rozrabiaką jak C.J? Niepewna przyszłość, ciągłe bójki, pijaństwa i wezwania do dyrektora. No tak, musiałaby albo siebie nie szanować, albo mieć w sobie na tyle siły przebicia i samozaparcia, by w jakiś sposób przeciągnąć Gryfona na tą dobrą, czystą stronę.
Z momentem pogłębienia przez pannę Devonshire pocałunku, przestał myśleć o tym, jakby się tu w sposób grzeczny i dżentelmeński dobrać do jej majtek. Miał wiele seksualnych wyobrażeń i fantazji, lecz bynajmniej nie miał najmniejszego zamiaru przyrównywać którejś z nich do obecnego stanu rzeczy. Miał przed sobą Blanche Fleur, jedną z najpiękniejszych dziewczyn w szkole, tkwili w jednoznaczniej sytuacji, byłby zwyczajnym głupcem, gdyby zaczął się teraz nad czymś rozkwilać.
Zarejestrowawszy ściąganie butów i odrzucenie torebki, młody mężczyzna zsunął marynarkę ze swoich ramion, nie zaprzestając pocałunków. Następnie jego palce mocniej zacisnęły się na ciele szatynki, bezwiednie prowadząc ją przed sobą, póki nie napotkał opór w postaci podłużnego, szerokiego stołu. Jedna z dłoni C.J'a automatycznie znalazła się pod kremowo-różowo-łososiowo-brzoskwiniową sukienką, sunąc po kształtnym udzie. Pocałunki stawały się coraz bardziej namiętne, coraz silniejsze i gwałtowniejsze.

Z Blanche Fleur zapewne niewiele wykrzesałoby się samozaparcia i siły przebicia, by próbowała zmienić kogokolwiek, a już szczególnie w tym przypadku. Przecież podobało jej się to, co widziała; uwielbiała ludzi, którzy swoim zachowaniem po prostu udowadniali, że żyją, zamiast snuć się po bibliotekach i korytarzach szkolnych z resztą szaraczków, podążając ścieżkami wyznaczonymi przez przepisy szkolne i widzimisię niektórych nauczycieli. Stąd też bójki, pijaństwo? Carpe diem.
Była zajęta rozpinaniem jego koszuli, czy też usiłowaniem rozpięcia jej na oślep przy okazji nieustających pocałunków, ledwo zauważając, że w ogóle przemieszczają się w jakąkolwiek stronę. Mimo bolących stóp odruchowo stała na palcach, chcąc jakoś zmniejszyć różnicę wzrostu między nimi.
Czując za sobą stolik zachwiała się lekko i podparła ręką, zrzucając coś, co później miało się okazać stosem sprawdzianów, rozsianych teraz po podłodze ku jutrzejszemu niezadowoleniu hogwarckich belfrów. Nieczuła na tak karygodną profanację wiedzy któregoś z roczników, Blanche oderwała na chwilę usta od C.J.’a tylko po to, by przenieść je najpierw na jego szyję, później na odsłoniętą część torsu Gryfona. Wciąż siłowała się z kilkoma guzikami, które na złość wymykały jej się spod roztrzęsionych nagłą falą namiętności, nawet pożądania, palców. Szarpnęła lekko ubranie, poirytowana brakiem współpracy. W końcu jednak zdjęła z niego koszulę, sunąć dłońmi po całkiem ładnie wyrzeźbionej sylwetce, przez co wzdłuż kręgosłupa przebiegły jej dreszcze.

Skoro tak, to proszę bardzo. Byli dla siebie idealnie stworzeni. Pomijając oczywiście faktyczne bariery, wyznaczone im przez opinię publiczną i ogólnie panujące, odgórnie narzucone relacje między domami, które prędzej czy później stałyby się swoistym problemem. Nie, jasne, że nie dla Curtisa, ale typowa Ślizgonka, na jaką często pozowała panienka Devonshire, mogłaby mieć coś do powiedzenia w tej sprawie.
Szelest spadającego stosu sprawdzianów niknął w tłumie dźwięków, jakie dochodziły ich jeszcze z Wielkiej Sali, gdzie impreza trwała w najlepsze, a tłumy uczniaków i belfrów nie zdawały sobie sprawy z tego, co się tu wyrabia. A może to i lepiej?
Wargi Blanche Fleur na szyi Gryfona podziałały na niego niczym impuls. Ciche westchnięcie wydobyło się z jego ust, kiedy dziewczyna zeszła nieco niżej, pozbywając się górnej części odzieży szesnastolatka. On już zaczął od drugiej strony, rozchylając cienki materiał bielizny Ślizgonki i zaczął delikatnie pieścić dłonią najpierw jedne wargi, później drugie, a następnie wniknął w ciasny otwór, poruszając w nim palcem coraz prędzej. Drugą ręką rozpiął zamek sukienki i zsunął jej ramiączka do bladych łokci szatynki. Zachwycony nieobecnością stanika, uśmiechnął się pod nosem. Ujął w dłoń jedną z jędrnych piersi, drugą dotykał językiem, zamknął zaróżowiony sutek w swoich ustach, lekko go przygryzając.

Kolana ugięły się pod Ślizgonką niemal od razu, więc siła rzeczy oparła cały ciężar ciała o stół, by nie osunąć się na podłogę. Stłumiła jednocześnie cichy jęk, gdy wsunął w nią palec, przygryzając wargi niemal do krwi i odchylając lekko głowę i przymykając oczy. Oddech stał się szybko i płytki, w skutek intensywności doznań w tak krótkim czasie. Blanche poczuła gęsią skórkę, chociaż przecież każdy dotyk Casey’a rozpalał miejsca, które go doznały.
Oczywiście też chciała go całować, pieścić i ogólnie dotykać, ale na chceniu się kończyło. Sparaliżowana, poddała mu się całkowicie, zaciskając tylko dłoń na barku chłopaka. Bez względu na wszystko, dość jeszcze nie miała i pewnie trochę czasu minie, zanim zapragnie stąd wyjść. Wolną ręką sięgnęła do spodni Casey’a, nie widząc rozsądnego powodu, dla którego miałyby pozostać na swoim miejscu.
Pozowała na Ślizgonkę? Będąc pół krwi, a co za tym idzie pozbawioną uprzedzeń względem czystości krwi, zbyt miłą i na ogół pozytywną jak na standardy przeciętnego Ślizgona? Długo była zdziwiona, że trafiła akurat do tego domu i nadal wychodziła z założenia, że do końca się nie wpasowała. Widocznie jednak miała kilka cech, które ją tu kwalifikowały, ale nie ma co rozpaczać. Lubiła stereotypy, ale pewnie gdyby miała wybierać przez pryzmat własnej wygody, odrzuciłaby je bez wahania.

Ah, on również lubił stereotypy, tyle że uwielbiał się im sprzeciwiać. Miał znajomych w całej szkole, mógł przyjaźnić się i dokuczać temu, komu chciał, bez względu na naszywkę na szkolnym mundurku.
Curtisowi nie przeszkadzało to, że Blanche Fleur pozostaje bierna. Uwielbiał się rządzić, panować, górować, sprawiać przyjemność innym, nie pozwalając na to, by jego przyjemność zeszła na dalszy plan. Zamek w spodniach chłopaka już nie mógł się doczekać, by zostać rozpiętym. Gdyby nie Ślizgonka, zawartość spodni zapewne sama za chwilę uwolniłaby się na zewnątrz. Pozwolił też, by ręka Blanche na moment zniknęła pod bokserkami, by następnie wrócić wraz z nabrzmiałym narządem. C.J. ponownie jęknął, czując pulsowanie na penisie i narastającą wilgotność w dziurce panny Devonshire. Tak, on również nie widział powodu, dla którego mieliby przedłużać tę pośrednią sytuację w wieczność. Odsunął wargi od biustu dziewczyny, by z ostrożnością i uwagą, zdjąć jej sukienkę i przewiesić przez oparcie jednego z krzeseł, a następnie spokojnie zsunąć bieliznę dziewczyny. Przy tej czynności przyklęknął na jedno kolano, przesuwając dłońmi wzdłuż ciała Ślizgonki. Jego oczy przyzwyczaiły się już do ciemności, a nawet dały radę zobaczyć zarysowaną linię talii, bioder, ud i charakterystycznego wcięcia między nogami. C.J. obdarował nagą skórę Blanche Fleur kilkoma pocałunkami, pozwolił sobie też na lekkie uniesienie jej i usadowienie na stole. Wtedy swobodnie już rozchylił dziewczęce uda, wnikając językiem tam, gdzie chwilę wcześniej udało mi się dostać palcem.

Problemem było tylko to, że Blanche nie bardzo lubiła nie mieć nic do powiedzenia, ale powiedzmy, że w tej sytuacji było jej to trochę na rękę. Brak skrępowania C.J.’a widocznie onieśmielała dziewczynę i nie pomagał fakt, że było ciemno i ukłucia adrenaliny towarzyszące faktowi, że w każdej chwili ktoś może sobie bezpardonowo tu wejść, zupełnie jak oni chwilę temu. Niespokojnie przyglądała się – na tyle, na ile oczywiście pozwalała jej panująca ciemność – jak chłopak pozbawia ją resztek ubrania, a później przed nią klęka i rozchyla jej uda. Teraz już nie miała absolutnie niczego, za czym mogłaby się schować, tak na wszelki wypadek. Odetchnęła jednak lekko, w krótkiej przerwie między pieszczotami, szykując się na to, co miało nadejść.
Drgnęła w odpowiedzi na pocałunki, znów po części walcząc ze sobą, żeby nie krzyknąć z rozkoszy. Złapała się mocno krańców stołu po obu swoich stronach i mimowolnie poruszyła lekko udami, oddychając coraz szybciej i płycej. Nie wiedziała, czego się teraz spodziewać: czy chłopak przerwie, czego nie chciała i dokończy w inny sposób bądź zajmie się kolejnymi partiami jej ciała, czy będzie kontynuował. Nie męczyło jej to jednak długo, gdyż ciało Ślizgonki naprężyło się, z ust w końcu wydobył się jęk rozkoszy, a wszelkie myśli, które jakoś się wcześniej ostały, wypłynęły jej z głowy, zostawiając za sobą pustkę i narastające uczucie ekstazy.

Sam fakt, że znajdowali się w pomieszczeniu, gdzie za kilka godzin miało się zebrać grono pedagogiczne, by wrócić do sprawdzania testów, do pracy przy stole, który właśnie był naznaczany przez tą parę, był niesamowicie podniecający. Cóż, prędzej czy później ten blat musiał zostać w końcu ochrzczony. Kto wie, może nie przyszli tu jako pierwsi z takim pomysłem? W każdym bądź razie kogo to obchodziło? Z całą pewnością nie C.J'a, on miał teraz inne sprawy na głowie, niż zastanawianie się, co było pierwsze - jajko czy kura.
C.J, dostrzegłszy zaciskające się na blacie stołu palce Blanche, pozwolił sobie na pochwycenie ich i poprowadzenie na swoje ramiona. Uwielbiał te wbijające się w jego ciało dłonie i paznokcie, gdy ogarnięta rozkoszą dziewczyna przestawała panować nad swoimi odruchami. Wtedy też jedną ręką powędrował ku górze, ściskając prawą pierś Ślizgonki, drugą pomagał sobie na dole, by ze zdwojoną siłą doprowadzić szatynkę do najwyższej fazy ekstazy. Wsłuchiwał się w ten melodyjny dźwięk, który był niczym miód dla jego uszu. Z lubością i coraz większą zachłannością spijał soki Devonshire, uwalniające się pod wpływem podniecenia. Jego przyjaciel jakby łączył się w rozkoszy z piątoklasistką, rosnąc w siłę. Widać sprawianie jej przyjemności i jego wprawiało w ekstazę.

Pewnie gdyby nie fakt, że to właśnie Casey stanowił centrum rozkoszy, zapomniałaby o tym, że tu jest, podobnie jak zapomniała już o tym, że była skrępowana, że siedzi sobie nago na stole w jakimś pomieszczeniu, podczas gdy wcale niedaleko kręci się kilka setek uczniów, nauczyciele i dyrektor. Nie wspominając już o potrzebach Gryfona, które zupełnie umknęły jej uwadze. Całe życie Blanche wypełniało w tym momencie uczucie każące jej zaciskać dłonie na tym, co akurat miała pod ręką – skoro chłopak tak bardzo chciał, niech to będą i jego ramiona.
W miarę, jak uczucie narastało, Ślizgonka miała coraz większe problemy z tym, żeby usiedzieć w miejscu. Wiła się, wzdychała i pojękiwała, nie przejmując się tak bardzo faktem, że ktoś mógłby to usłyszeć. Prawdę mówiąc nic teraz nie było straszniejsze od faktu, że Casey w każdej chwili mógł przestać, przy tym fakcie całe grono pedagogiczne stające nagle w progu mogłoby się schować.
Kilka sekund później, gdy Blanche myślała, że dłużej już tego nie zniesie, jednocześnie gorąco chciała więcej, granicząca ze słodkim bólem rozkosz osiągnęła swoje apogeum, by w akompaniamencie ostatniego, cichego krzyku rozlać się po całym ciele dziewczyny. Uścisk dłoni na ramionach C.J.’a nieco zelżał, gdy dziewczę w ciszy i spokoju przeżywało dopiero co osiągnięty orgazm.

Zapomniałaby o nim? Tak bezczelnie? Zresztą... Co go to obchodziło. On również był w innym świecie i ani myślał o tym, by przerwać. Znając Curtisa, gdyby w progu pojawił się nagle jakiś profesor, ten miałby wyrzuty, że belfer w ogóle śmiał mu przeszkodzić w tak bezczelny sposób. Oczywiście szlabany, szlabany i jeszcze raz szlabany, ale kto by się tym przejmował w takiej chwili?
Doświadczony przez jakże barwne życie C.J. doskonale wiedział, w którym momencie przerwać, by nie skazywać dziewczyny na przekroczenie tej cienkiej linii, graniczącej przyjemność z bólem. Rytmicznie napinane i rozluźniane mięśnie to znak, że już wystarczy, że można uśmiechnąć się z triumfem i podziękować za wspólnie spędzony wieczór. Tymczasem Gryfon powoli przesunął językiem po brzuchu dziewczyny, ucałował jej białe niczym dwa księżyce piersi i pozostawił na ustach długi, spokojny, acz namiętny pocałunek.
- I jak, księżniczko, wybaczysz mi, że stanąłem ci na drodze, niepozwalając na twój spacer? - spytał niemal szepcząc wprost do ucha ciemnowłosej Ślizgonki. No tak, w końcu przeszkodził jej w rozruszaniu kości.