Dziedziniec

Wielki dziedziniec, czy też może raczej - wielki trawnik z kilkoma kamiennymi ławkami. Rośnie tu parę drzew, a jedno z nich szczególnie upodobali sobie uczniowie - jest potężne, rozłożyste.
Po środku stoi dziwna rzeźba, której żadne pokolenie hogwartyczków nie zdołało jeszcze rozszyfrować. Podobno jest to atom, ale pewności nikt nie ma...
Z tego dziedzińca bezpośrednio można dostać się do sali od transmutacji.

Madelaine miała wprost cudowny humor. Czasem są takie dni kiedy wstajesz z łóżka i masz ochotę zapiszczeć z radości, przytupnąć i sprawdzić, czy na twoich policzkach nie ma wesołych rumieńców. Tak właśnie dzisiaj czuła się Puchonka. Nie wiedziała co ma robić. Śmiać się, gwizdać, śpiewać, tańczyć? A może pisać wiersze?
Ten wspaniały nastrój utrzymywał się jej przez cały dzień, pomimo kilku upadków, w tym jednego dość spektakularnego kiedy upadła tuż przy brzegu schodów i zabrakło kilku milimetrów, by z owych stopni spadła. Jedyne czego jej brakowało tego dnia do pełni szczęścia było jakieś towarzystwo, z którym mogłaby się swoim szczęściem podzielić.
Tak więc wędrowała po zamku w poszukiwaniu kogoś z kim mogłaby zamienić parę słów czy się pośmiać. Ostatnio polubiła spacerowanie, robiła to coraz częściej i częściej. Aczkolwiek po ostatniej przygodzie w obserwatorium trzymała się raczej terenów położonych bliżej ziemi. Nie chciała kolejny raz wyjść na... kretynkę. Trzeba to przyznać otwarcie. Uśmiechnęła się lekko na wspomnienie wieży i wyszła na dziedziniec przykryty puchową pierzynką. Dłonią delikatnie strącała śnieg z gałązek drzew.

Kiedy usłyszała z daleka swoje imię aż podskoczyła zaskoczona. No! W końcu jakieś towarzystwo. Na twarz Puchonki wpełzł wesoły uśmiech, bo kiedy odwróciła się dostrzegła znaną sobie i lubianą dziewczynę z Gryffindoru.
- Hahaha.. - zaśmiała się wesoło i pokręciła głową. Zabrała dłoń z drzewa i pomachała palcem w stronę Arianny. - Nie, nie.. zima jest piękna i malownicza, ale nie fajna.. - wyszczerzyła zęby w uśmiechu - marzy mi się już ciepła wiosna, zielone listki na drzewach i kolorowe kwiatki na błoniach... - Madelaine rozmarzyła się delikatnie i westchnęła z lubością na myśl o porze roku, która na całe szczęście była już bliżej niż dalej. Spojrzała na piątoklasistkę i przymrużyła oczy. Nie miała nic przeciwko tej wiecznej energii, wręcz przeciwnie. Uwielbiała takich ludzi, bo zarażali ją pozytywną energią i sprawiali, że widziała świat w bardziej pozytywnych barwach nawet kiedy humor jej nie dopisywał. Sama Madds była bardziej melancholijna i sentymentalna oraz bardzo romantyczna, co nie zawsze szło w parze z nieblaknącym entuzjazmem.
- Gdzie się wybierasz? - zapytała szczerze zainteresowana tym faktem. Może Puchonka dołączyłaby się do niej?

Również lubiła przytulanie. Ale wielu było ludzi, który zwyczajnie byli zbyt mało otwarci na innych, by robić to tak spontanicznie. Całe szczęście nie było ich znowu tak wielu i od czasu do czasu można było kogoś porządnie wyściskać, lub być wyściskanym. Jak Madlenka w tejże chwili. Uśmiechnęła się szeroko i machnęła ręką kręcąc przy tym zabawnie głowią.
- Aj tam.. - uśmiechnęła się szeroko - Mi wystarczyłoby gdyby była tylko w trakcie świąt no i Nowego roku, potem mogłaby być już wiosna. - wyraziła swoje zdanie i nabrała trochę śniegu w dłonie i dmuchnęła w niego. Ten zawirował, roziskrzył się i rozfrunął na różne strony, w tym twarz Arianny i samej Maddie. Dziewczyna zaśmiała się.
- Hmm.. - mruknęła Puchonka zastanawiając się nad takim miejscem. Faktycznie nie było takich zakątków wiele, jako, że większa część uczniów Hogwartu chcąc pogadać po prostu zaszywała się w swoich pokojach wspólnych wśród swoich kolegów z domu. Ona sama starała się nie oceniać ludzi poprzez pryzmat domu, ale idealna nie było i zdarzyło jej się zaszufladkować parę osób nie poznając ich wcześniej. Na przykład do takich Ślizgonów nie potrafiła nabrać przekonania z powodu paru osób, które zalazły jej za skórę.
- Wielka Sala, duży dziedziniec.. - wymieniła dwa obiekty, które przyszły jej na myśl - W sumie, niewiele tego jest, albo ja takich miejsc nie kojarzę.. - spojrzała na Ariannę - Może jestem aspołeczna.. - wyszczerzyła zęby w wesołym uśmiechu i odgarnęła kosmyki włosów z twarzy.

[zt]