Łazienka

Niezwykle przestronne pomieszczenie, do którego wstęp mają wyłącznie prefekci. Smutne? Niekoniecznie. Skoro jest zasada są i tacy, którzy ją złamią, czyż nie? Tak jest i w tym przypadku. Wszystko przez to, iż jest to jedyna aż tak luksusowa łazienka przeznaczona dla uczniów w całym Hogwarcie. Być może dlatego tak wielu chce zostać prefektem?
Znajduje się tu ogromna wanna, wielkości małego basenu z niezliczoną ilością kurków, z których, prócz wody, płyną płyny do kąpieli wszelkiej maści. Dodatkowo wyposażona jest w mięciutkie ręczniki i wygodną kanapę, stojącą pod dużym oknem, wychodzącym na błonia. Istny raj dla zmęczonego człowieka. Któż by nie chciał tu zajrzeć? No właśnie… Kto? Ja osobiście takiej osoby nie znam.
Dostępu do pomieszczenia strzeże hasło, które znają wyłącznie prefekci oraz dyrektor szkoły. Przeciętny uczeń teoretycznie nie ma do niego dostępu, ale… Jak już zaznaczyłam na wstępie – skoro jest reguła to są i tacy, którzy z pewnością spróbują ją złamać…

Chloe nie musiała się do nikogo przymilać, czy też stosować ogólnie znanych reguł handlu wymiennego by zdobyć hasło do łazienki. Niecały miesiąc przed rozpoczęciem jej piątego roku nauki w Hogwarcie, otrzymała w kopercie błyszczącą odznakę wraz z dołączonym listem, oznajmiającym jej iż będzie pełnić rolę prefekta. Wraz z tym wyróżnieniem wiązało się również hasło do łazienki prefeków, jakżeby inaczej. Od kiedy ubłagała dyrektora, by pozwolił jej nocą opuszczać dormitorium (niby łatwo powiedzieć, jednakże kiedy kilka lat z rzędu noc spędza się samotnie, a z dnia niewiele pamięta, naprawdę można popaść w depresje lub szaleństwo jeśli nie można opuszczać własnego pokoju), korzystała z niej nad wyraz często. Wszak nic nie jest tak odprężające, jak długa kąpiel w olbrzymim basenie wśród tak cudnie pachnących bąbelków. Właściwie potrafiła w wannie spędzić kilka godzin, jednakże mało kto o tym wiedział.
Weszła do łazienki, uprzejmie przepuszczona przez Curtisa w drzwiach. Nie zdjęła butów jak chłopak, gdyż mimo wszystko wędrówka po zimnych kafelkach nie była szczytem jej marzeń; skierowała się za to w stronę okna i na chwilę przed Gryfonem, rozsiadła się na wygodnej kanapie, spoglądając na cudny nocny krajobraz za oknem. - Uch, naprawdę musiałeś to robić? - zapytała, teatralnie się krzywiąc i zatykając nos. Widząc minę chłopaka, zaśmiała się, dając mu do zrozumienia, że żartuje.
Cóż innego miała zrobić, gdy oznajmił jej, że ją zdradził? Nawet nie wiedział, jak długo zastanawiała się, czy ten wyskok był jedynie kwestią nadużycia alkoholu, czy też tamta dała mu coś czego ona nie chciała mu dać i gdyby wtedy zdecydowała się na coś więcej, wciąż byli by razem, czy wreszcie z nią samą coś było nie tak. Choć nigdy się do tego nie przyznała, takie rozważania towarzyszyły jej do tej pory. Po rozstaniu przez długi czas była zdruzgotana, na co wskazywała nawet jej powierzchowność - przestała świecić. Zupełnie. Jednakże w końcu udało jej się pozbierać na tyle, by ich przyjaźń mogła zaistnieć (naprawdę nie chciała tracić jego towarzystwa), ale rany goiła jeszcze przez długi czas. Teraz mogła spokojnie powiedzieć, że wyleczyła się z uczuć, które do niego żywiła, jednakże do tej pory w jej życiu nie pojawił się żaden Krukon o średniej W, ani nikt inny. Może bała się, że ktoś ją zrani podobnie jak C.J.?
- Nie wolisz jednego konkretnego zapachu zamiast wszystkich zlewających się ze sobą? - zapytała, wykonując jego polecenia na tyle, że aż zdjęła brązowy sweterek, pozostając w odrobinę jaśniejszej bluzeczce z krótkim rękawem, i ułożyła go obok siebie.

W takim razie, to ich właśnie różniło. Chloe zdecydowanie była istotą ciepłolubną, co najwyraźniej nie przeszkadzało jej w darzeniu niechęcią słońca, które owo ciepło dawało. Bo cóż może być cudowniejszego od wieczora spędzonego przed kominkiem z gronem przyjaciół, kiedy na dworze panuje noc, a śnieg delikatnie prószy za oknem?
- Nie nazwałabym tego wolnością. Raczej seryjnym morderstwem, śmiercią przez zaczadzenie - odparła rozbawiona.
To naprawdę dobrze oddaje istotę ich wspólnego unikania tematu i niezręcznej ciszy, gdy rozmowa schodziła na niewłaściwie tory. Wszystko zostało zakończone i nie wrócą do stanu sprzed rozstania. Chloe swojego strachu nie uważała za nic dobrego, czy wartego pielęgnacji. Zwyczajnie nie mogła znaleźć dobrego kandydata na chłopaka, albowiem każdemu czegoś brakowało, lub zaczynała twierdzić, że prędzej czy później nie wytrzyma narzuconego przez nią celibatu i zrobi dokładnie to samo co niegdyś Casey. Tylko raz była bliska dania komuś szansy, jednakże zwróciła się z prośbą o opinię do Curtisa.
- Chyba znowu cię nie ogarniam, ale niech będzie. Twórz, maestro. Planujesz w przyszłości karierę profesjonalnego nosa? - zapytała, nie odrywając wzroku od zimowego krajobrazu za oknem. Leniwie śledziła drogę drobnych płatków śniegu, powolnie spadających na ziemię. W końcu C.J. skończył mieszać płyny, a łazienkę prefektów wypełnił całkiem przyjemny zapach, niemożliwy do zdefiniowania. - Nieźle, podoba mi się - westchnęła, chwaląc jego dzieło.
Gdyby on zaczął bawić się w sweterki i jeszcze najlepiej te ołówkowe spódniczki, które ukochała sobie Chloe, coś byłoby z nim nie tak. Poza tym, mężczyźni w swetrach nie wyglądali dobrze, mówcie sobie co chcecie.
- Oczywiście - prychnęła ironicznie, zrzucając ze stópek czółenka na płaskim obcasie. Założyła nogę na nogę, podwijając kremową spódnicę odrobinę do góry i zaczęła powoli ściągać jedną z pończoch. - Wiesz, noc jest jeszcze młoda, więc nigdzie mi się nie śpieszy. Do rana zostało sporo czasu - powiedziała spokojnie, odkładając zdjętą część garderoby na sweterek, by przypadkiem się nie zaciągnęła.

Inni mogli mieć kubek czegoś mocniejszego, jej by to nie przeszkadzało. W momencie ich upicia, szybko byłaby w stanie do nich dołączyć. Skoro jednak Chloe nie miała takich problemów z ciepłem jak C.J. (tylko on potrafi biegać zimą po zamku w t-shirtach, taka Cavanaugh już trzy razy by zamarzła), wieczór przy kominku jak najbardziej by jej odpowiadał. A ostatnio stał się nawet pożądany.
- Skądże - zaśmiała się, posyłając mu przelotne spojrzenie.
Nikt nie mówił o zniesieniu celibatu. Gryfonka zbyt bardzo szanowała samą siebie i skoro nie zrobiła niegdyś wyjątku dla Curtisa, marne szanse by postanowiła zmienić zasady dla jakiegoś nieznanego jej chłopaka. Casey mógł go uważać za idiotę, jednakże Chloe wydał się całkiem przyzwoitym kandydatem. Szukała, ale nie potrafiła dostrzec w nim żadnej ze skreślających z góry cech. Był przystojny, oczytany inteligentny (w końcu Krukon, ale nie nerdowski), w dodatku czarujący. I gdyby nie zapytała o radę kumpla, mogłoby się skończyć nieciekawie, bo naprawdę była skłonna zaangażować się w związek. A o nieszczęście dla niej nie trudno, wszak nie każdy jest tak wytrzymały jak Curtis i z taką cierpliwością odnosi ją pijaną do dormitorium, nie korzystając z łatwej okazji.
- Nie obruszaj się tak, żartowałam - zaśmiała się, uśmiechając się do niego ciepło.
Cavanaugh zupełnie ten minus nie przeszkadzał, bo bynajmniej nie zakasała kiecki do góry. Za to te ołówkowe zdawały się być jej ulubionym fasonem, gdyż najbardziej podkreślały jej chudą, choć kobiecą sylwetkę. Za to chłopców w swetrach nie potrafiła strawić. Każdy wyglądał w nich jak pedantyczny, nerdowski kujon, którego na domiar złego ubierała mamusia. Nie, to zdecydowanie nie leżało w jej guście.
Nie wiedziała, do tego mu się tak śpieszy. Nie zwracała na niego większej uwagi, gdy zdejmowała drugą pończochę, a potem luźną bluzkę. Gdyby pokusiła się o jedno spojrzenie, zauważyłaby jak przestępuje z nogi na nogi i ze zniecierpliwienia odczytałaby zbliżający się atak. Jednakże nie zrobiła tego i bez żadnego ostrzenia została uniesiona do góry.
- Co ty chcesz... Chyba sobie żartujesz - jęknęła wcale nie ucieszona jego uradowaniem. Wyglądał jak małe dziecko, podekscytowane gwiazdką. - Casey, nie! - zdążyła jeszcze pisnąć, nim chłopak wciąż trzymając ją na rękach, wskoczył do wody. Kurczowo złapała się go za szyję, zaciskając oczy i błagając w myślach by szybko się wynurzył. - Nie znoszę cię - jęknęła, wdrapując się na niego. Chloe nie tylko uciekała z nauki pływania. Była na jednej lekcji, gdzie kazali jej wskoczyć do wody i nigdy więcej tak nie wróciła. Choć była zodiakalną rybą, z pewnością nie czuła się jak ryba w wodzie. - Jak tu jest głęboko? - zapytała, wciąż oplatając ramionami jego szyję.

Och, jeśli będzie jej to potrzebne, z pewnością pojawi się u niego z butelką Ognistej Whisky. Wiedziała, że nie zamknie jej drzwi przed nosem, czy też nie odmówi swojego towarzystwa, ale nie o to chodziło. Chloe chciała zwyczajnie posiedzieć ze znajomymi, pośmiać się i choć na chwilę uwolnić się od tych otaczających ich problemów, które uniemożliwiają im beztroskie życie. Byli młodzi i powinni czerpać ze świata garściami, czyż nie?
Najwyraźniej chłopcy patrzą na siebie nawzajem i oceniają swoją wartość zupełnie inaczej, niż dziewczyny. Kiedyś natrafiłam na jakiś dziwny show, gdzie właśnie porównywali te spojrzenia i jak na to nie patrzeć, nikt w tym programie niczego nie wygrał. Jednakże nie o to chodzi. Należało znaleźć złoty środek i właśnie tu liczyła na pomoc Casey'a. Wszak on pokazywał jej tą stronę natury kandydatów, której ona sama nie dostrzegała bądź nie rozumiała. Strach nawet pomyśleć, jakby wyglądało! Cavanaugh należała do tych dziewcząt, które najchętniej pozostałyby cnotliwe do ślubu, a jeśli nie do ślubu to dopóki nie będą pewne uczuć partnera. Choć ona raz już się na takowych przejechała... Jeśli więc ów Krukon rzeczywiście miał na celu jedynie kolokwialne zaliczenie jej, to byłoby naprawdę nieciekawie.
Potrząsnęła głową z rozbawieniem.
Uparciuch! Zdziecinniały w dodatku. Balastem mogły być jedynie jej przyduszające jej ramiona. Wszak dziewczę nie było ciężkie nawet na ziemi - trudno o drugą taką chudzinę, jak Gryfonka. I choć dla niego woda stanowiła przedłużenie ciała, Chloe pod jej powierzchnią czuła się po prostu źle. Ale cóż się dziwić - jej miejsce było z dala od zbiorników wodnych, na niebie. Uwielbiała wiatr, doskonale czuła się nad ziemią i choć uwielbiała latać na miotle, nigdy nie wiązała tego z Quidditchem.
- Na nieprane gacie Merlina, jak z dzieckiem - żachnęła, wijąc się przekomicznie i w niezrozumiały sposób próbując odgarniać długie włosy z czoła, które zasłaniały jej widoczność o jego i swoje ramię. Nie zamierzała się puszczać jego szyi. Jeszcze znowu mu coś odbije i postanowi ją puścić, a jeśli nie będzie się trzymać, to wpadnie do wody. Jęknęła żałośnie, słysząc jego odpowiedź i przytuliła się do niego mocno i ufnie, jak małe dziecko. Jeśli nawet dotykał palcami dna, to niewiele ją to urządzało. Była od niego prawie piętnaście centymetrów niższa i woda z pewnością by ją zakryła. - Nie, Casey, nie! - w efekcie ścisnęła go mocniej - Odnieś mnie do brzegu to nie będziesz musiał mnie trzymać - zasugerowała, z nadzieją.

Właściwie, powstrzymywała się przed jedną konkretną czynnością, którą wielu nazwałoby właśnie aktywnym czerpaniem z życia, tego co w nim najlepsze. Jednakże owe głównie moralne granice beztroskości Chloe miały solidne fundamenty i wcale nie wykluczały pełnego korzystania z młodości. Wszak pośpiech jest najgorszym doradcą, a ona chciała być pewna swojej decyzji i nie musieć żałować jej w przyszłości. Poza tym, co tu ukrywać, była również dosyć staroświecka. Poza tym, właściwie chyba w niczym innym aż tak bardzo się nie wycofywała, starając się przynajmniej spróbować.
Chyba to, że byli parą powinno wpłynąć na to, że mogliby nie potrafić rozmawiać na takie tematy oraz ograniczać bezpośredniość, gdyż łączyła ich jakaś wspólna historia. Z jej strony dość poważna. Najwyraźniej postanowili jednak złamać stereotypy i po prostu się dogadywali. Bez żadnej filozofii, wstępów czy podstaw.
A Chloe potrafiła, choć znała lepsze sposoby rozrywki.
- Casey! - krzyknęła przeraźliwie, uwieszając się na jego szyi nawet mocniej niźli wcześniej. Straciła może nie grunt, ale pewne oparcie pod nogami, a to wystarczyło, by ogarnęła ją panika; resztkami zdrowego rozsądku zdołała zmusić się, by opleść go nogami w pasie i uczepić się przyjaciela niczym mały miś koala swojej matki - To nie jest śmieszne, ja pierdolę, nienawidzę cię, miałeś mnie trzymać. A jakbym się puściła, to co byś zrobił? Utopiłbyś mnie z zimną krwią, wszystko jasne - jęknęła jak niezadowolone dziecko wprost w jego ramię. Dryfując na wodzie, przyczepiona do Curtisa wcale nie poczuła się lepiej. - Brak. Wiesz, że zawsze podejmuję decyzję w ostatniej chwili, żeby nie przegapić najlepszej opcji, a poza tym tak jest zabawniej. A u ciebie? - zapytała, podnosząc wzrok na Gryfona.

Mimo wszystko, nie oszukujmy się - pomimo tego całego równouprawnienia i nowoczesnych czasów, wciąż istniała przepaść pomiędzy kobietą a mężczyzną. Dziewczyny się puszczały, chłopcy zaliczali. Jeśli panna lubiła seks od razu myślano o niej jako o dziwce, wśród mężczyzn to norma. Może Chloe nie przejmowała się aż nadto swoją opinią, ale nigdy nie chciałaby figurować w niczyjej opinii jako ta, która się nie szanuje. Poza tym, uważała, że ma jeszcze czas. Po cóż miała pochopnie podejmować decyzje, skoro nie miała miecza na szyi? Mimo wszystko, nie ciągnęło jej do czegoś, co ponoć będzie dla niej znacznie mniej przyjemne niż dla faceta (nie słuchajmy tego, co mówił C.J.), będzie bolało za pierwszym razem i w dodatku może prowadzić do nastoletniej ciąży. Miała czas, naprawdę.
Czy jest tak czy inaczej, nie zmieniało to faktu, że za dobrze było im razem, by nawet po zdradzie Curtisa chcieli rezygnować ze swego towarzystwa. Dobrze się dogadywali, czuli się swobodnie w swoim towarzystwie, wiedzieli o sobie całkiem sporo i zupełnie nie groziło im, że rodem z amerykańskich filmów zapałają do siebie nieodpartym afektem, który przekreśli ich przyjaźń, bo już przez to przechodzili. Po co więc skupiać się na genezie, skoro wszystko było w jak najlepszym porządku?
On nie dotykał jej, za to ona przylgnęła do niego całym ciałem, czując jak ołówkowa spódnica boleśnie wbija jej się w uda. I gdyby nie strach jaki czuła z dala od brzegu, z pewnością poczułaby się co najmniej speszona.
- Sprawdźmy to - zaśmiała się i wykazując się typową Gryfońską brawurą, puściła się i nim Curtis się zorientował, była już gdzieś w okolicach dna, przekonując się, że wcale nie dotknęłaby palcami dna. Ufała mu, a ponoć raz kozie śmierć, czyż nie? Szczęśliwie dla niej, została wyciągnięta nim w płucach zabrakło jej tlenu. - Ponoć jaki koniec roku, taki cały kolejny, więc chyba lepiej dla ciebie, abyś dotarł - zaśmiała się opierając głowę na jego ramieniu. Kiedy to dotarli do brzegu, wreszcie odważyła się puścić go. Odgarnęła mokre włosy z twarzy i postanowiła wyswobodzić się z mokrej spódnicy... która to jednym zamaszystym ruchem ręki znalazła się na głowie C.J. - I módl się, żeby po wyschnięciu wróciła do dawnego kształtu, bo nie ręczę za siebie.

No i właśnie w tym tkwił problem. Niby nikt nie generalizował, niby wszyscy uważali pruderię za wymysł średniowiecza. Niby, niby. A tak naprawdę, stereotyp rozwiązłej kobiety wciąż był żywy w myślach obu płci i tego myślenia chyba nigdy już nic nie zmieni. Chloe nie miała zamiaru dać się upchnąć w tej kategorii, dlatego też dosyć subtelnie unikała tematu, by przypadkiem nie znaleźć się w tej drugiej z etykietą: świętoszkowate.
Przecież nigdy nie pytała go, co w takiej chwili czuje kobieta, nie róbmy z niej aż tak niedouczonej. Curtis raczej nigdy nie był kobietą, a już zwłaszcza tracącą cnotę kobietę i raczej już nigdy nią nie będzie. Nie, jeśli Cavanaugh o czymś od niego słyszała, to raczej że jest to przyjemne i nie powinna się obawiać, trelemorele. Dawno temu i nieprawda. Cała jej wiedza bazowała na tym co słyszała, sama jakoś nigdy nie postanowiła zweryfikować słów koleżanek. I Merlin jej świadkiem, że nie odczuwała takiej potrzeby.
Ufała. Nie wiedzieć, czy chciała sprawdzić wiarygodność jego słów, czy po prostu zobaczyć czy zdobędzie się na tak szaleńczy czyn, zrobiła to. Chwilowy brak tlenu, niemoc... gdyby nie świadomość, że prędzej czy później poczuje pokrzepiający uścisk C.J. mogłaby nawet zacząć panikować. Aż zachłysnęła się powietrzem, gdy wyciągnął ją na powierzchnię, tylko po to, by zacząć się śmiać słysząc jego bulwersy. Gdzieś w okolicach wstrętnej położyła mu palec na ustach, subtelnie go uciszając. Objęła go za szyję, na wypadek gdyby postanowił ją puścić, a korzystając z jego oburzenia, nawet odgarnęła włosy z twarzy. Jej życie nie było zagrożone, nie wiedziała skąd taki cyrk. - Mój własny rycerz w... - tu zerknęła w dół - ... zbereźnych, czarno-czerwonych bokserkach - zachichotała, by chwilę później przyjacielsko cmoknąć go w policzek.
Posłała mu zniesmaczone spojrzenie, jednak postanowiła nie komentować jego słów. Oparła się o ścianę, równocześnie rozkoszując się przyjemnym ciepłem wody i obserwując, jak jedna z jej ulubionych spódnic ląduje na kafelkach. Już miała odpowiedzieć, że chcieć to sobie może, ale na chceniu się skończy, kiedy nagle postanowiła zmienić taktykę i wykorzystać jego własne zagrywki przeciwko niemu. - Czemu nie? - przybrała zupełnie tajemniczy wyraz twarzy - Chodź tu i sam zdejmij górę - powiedziała prowokująco, cofając się o krok, wciąż po bezpiecznym podwyższeniu w wodzie. Stchórzy. Wiedziała, że stchórzy.

Jakby na to nie patrzeć, potrzeby Chloe znacznie różniły się od tych dziewcząt, które po cichu (lub też mniej) nazywało się łatwymi. Cavanaugh przede wszystkim chciała miłości - burzliwej, niezłomnej, najlepiej takiej, o jakiej czytała w ukochanych przez siebie romansach. I dopóki takiej nie znajdzie, nie zamierzała oddawać się nikomu, by później nie musieć żałować pochopnego posunięcia. W przeciwieństwie do Curtisa nie potrzebowała seksu, piwa również (choć obawiała się, że przy obecnym spuście, alkohol może doprowadzić do tego pierwszego i była wdzięczna wszystkim pilnującym ją). Od każdej reguły jest wyjątek, a tu stanowiła go Gryfonka. Bo przecież już do spotkała, nawet poznała i to całkiem dobrze, a jakoś nie można było wykreślić jej z owej kategorii.
Choć o gwiazdach nadal niewiele wiadomo, marne szanse. Chloe po prostu taka była; zarażała radością i optymizmem, a także troską i czułością. Altruistyczne, pogodne stworzenie, które w dzisiejszych czasach skazane było na wymarcie.
- Kamasutra dla opornych - skomentowała, uśmiechając się do niego z rozbawieniem.
Ale Cavanaugh to Cavanaugh. Jego przyjaciółka. A tu zasada powinna przestać obowiązywać, bo gdzie pomiędzy przyjaciółmi miało znaleźć się miejsce na coś co ma charakter flirtu, tudzież dwuznaczności? - Czego tylko sobie życzysz - zachichotała, odwracając się do niego plecami. Oparła łokcie na brzegu basenu, układając policzek na skrzyżowanych przedramionach. W pierwszej chwili, czując jego dotyk na swojej w gruncie rzeczy prawie nagiej skórze, mimowolnie zadrżała; jej myśli niewiele różniły się od tych Casey'a, jednakże gdy złapała samą siebie na przypominaniu sobie smaku jego ust i ukłucia żalu na wspomnienie, że tak dawno tego nie robił, zaczęła wypierać owe obrazy z głowy. Wszystko było między nimi definitywnie skończone, więc o co chodziło? - Jak idą treningi? - zapytała o najbardziej oczywistą rzecz, tylko po to, by przestać myśleć.

Jakby na to nie patrzeć, w przypadku Chloe owe marzenia i dziewczęce fantazję stanowiły prawie że podstawę jej egzystencji. Była książkowym przykładem nierozważnej romantyczki, ślepo goniącej za miłością. Jeśli natomiast chodzi o C.J, już dawno przekonała się, że lepiej sprawdza się w roli przyjaciela niźli chłopaka. Właściwie, chyba nawet lepiej było jej z nim teraz, kiedy nie musiała się przejmować, że zaliczy kolejny skok w bok. Oboje robili co im się żywnie podobało i z kim im się żywnie podobało. Bez kontrastowania erotyzmu i romantyzmu, na stopie platonicznej oraz przyjacielskiej.
Przymknęła powieki i pokręciła głową z nieukrywanym zniesmaczeniem.
- Nie. Nie śpieszy mi się - westchnęła. Po chwili spojrzała z rozbawieniem na Curtisa i zachichotała. - Poza tym, w przeciwieństwie do niektórych - tu pozwoliła sobie na niezbyt mocne dźgnięcie go w łokieć - szybko się uczę.
Może jest, może nie ma. Chloe średnio śpieszyło się do rozkładania sprawy na czynniki pierwsze, a rzekome flirty z Gryfonem traktowała jak żart czy zabawę. Przecież właśnie o to chodziło, bo kto jak kto, ale ona nie musiała doszukiwać się drugiego dna.
On zaczął masować, ona zupełnie nieświadomie - prawie że mruczeć. Było jej dobrze i cieplutko, czego miała chcieć więcej. Wyciągnęła się w wodzie, przymykając powieki i rozkoszując się ruchami dłoni Curtisa. Lepiej, żeby zaczęli wierzyć w neutralną rozmowę, bo sytuacja coraz bardziej odbiegała od ustalonego schematu.
- Wiesz, jakby na to nie patrzeć, Potterów w szkole i teraz masz od groma. Mnożą się jak króliki - zaśmiała się - W sumie, Puchoni ponoć też nie są źli. Znaczy... tak słyszałam. Cholera, żałuję, że nie będę mogła pojawić się na meczu. Liczę za to na szczegółowe streszczenie! - Główną przeszkodą był właśnie dzień. Chloe zaledwie raz próbowała wysiedzieć na trybunach, ale zakończyło się do mało subtelną drzemką na ławce.