Klasa wróżbiarstwa

Niskie sklepienie, ciężkie kotary w oknach, duchota, wiecznie unoszący się pod sufitem i snujący po podłodze dym. Rozstawione są tu małe, okrąglutkie stoliki. Przy nich stoją niskie pufy, a na ich blacie szklane kule, z których uczniowie mają wyczytać to, czego aktualnie oczekuje od nich nauczycielka.
Panuje tu dosyć dziwny, nieco mroczny klimat. Większość uczniów nie przepada za tym miejscem i, jak tylko może unika tych lekcji. Dodatkowym czynnikiem działającym na niekorzyść tegoż miejsca jest nauczycielka wróżbiarstwa – wyjątkowo ekscentryczna i dziwna czarownica, której zdarzają się dziwne zachowania, skutecznie odstraszające młodzież.
Gdy młodzi adepci nie muszą, wolą tu nie przychodzić. Jak można się domyślić, nie jest to zbyt popularne miejsce. Można by rzecz, iż wręcz przeciwnie. Większość wolałaby odbyć szlaban z samym Filchem niż udać się na lekcje wróżbiarstwa. Tak na dobrą sprawę – ja rozumiem to doskonale…